آتشگاه اصفهان که بر بالای کوه آتشگاه در 8 کیلومتری غرب اصفهان و به فاصله 2 کیلومتر بعد از منارجنبان و نزدیک رودخانه زاینده رود واقع شده است یکی از هفت آتشکده بزرگ و مهم دوران ساسانیان محسوب می‌شود. قدمت این بنا به قرن ششم پیش از میلاد و دوران ساسانی بازمی‌گردد و در قرن سوم میلادی، به محلی برای برپایی آتش جاودان تبدیل شده است. در متون کهن از آن با نام دژ مهرین یاد کرده‌اند.

سازه‎ عظیمی که هر گوشه‎ آن 107 متر طول دارد و مانند دژی نفوذناپذیر است. تپه آتشگاه، از جنس سنگ های رسوبی است. قسمت پایین بنا در ارتفاع 1610 متر از سطح دریا و قسمت بالای آن در ارتفاع 1715 متری از سطح دریا واقع شده‌ است. بنای آتشگاه، آتشدانی بزرگ و مدور با دریچه‌های متعدد است. این ساختمان از خشت های گلی خام به طول و عرض 40 سانتیمتر و قطر 14 سانتیمتر ساخته شده و مصالح به کار رفته در آن ، خشت، گل و سنگ ریزه و نی های ساحل زاینده رود هستند.

پایه های بزرگ و خشتی بنا تقریبا از میانه تپه آتشگاه آغاز شده و در بالا به ستون هایی محکم تبدیل می شدند که در گذشته اتاق هایی نیز روی آنها قرار داشته است.

این مجموعه دارای اتاق ها و ساختمان هایی در 4 جهت تپه بوده که تا زیر اتاقک آتشگاه ادامه می یابد. در اطراف این آتشدان در سطحی پایین تر، اتاق های زیادی ساخته بودند که به علت خام بودن خشت ها در مجاورت باد و باران به مرور زمان از بین رفته اند. بقایای این اتاق ها در شمال و شمال شرقی بر جای مانده است. علاوه بر آن در اطراف این کوه، باغ ها و درختان میوه وجود داشته و از فراز آن می توان به تمام شهر اشراف داشت.

سرویس بهداشتی 

پارکینگ

کافه 

رستوران 

آنتن دهی موبایل 

دسترسی به اینترنت 

نیمکت

اصفهان_ بلوار آتشگاه_ نرسیده به خیابان نبوی منش