در دو طرف کوچه‌ای به نام حاج کاظم درمحله جویباره اصفهان دو منار مرتفع مدور به بلندی 38 متر معروف به منارهای دارالضیافه قرار دارند که در قرن هشتم هجری قمری ساخته شده اند و نام دیگر آنها منارهای دارالضیا ء می باشد.

سر در مجللی که منارها بر فراز آن قرار دارند سر در مهمانسرای مشهوری بوده که به امیران و حکمرانان حکومت سلطان محمد خدا بنده تعلق داشته است .

تاریخ دقیق ساخت منارها معلوم نیست اما  تزیینات کاشیکاری آن به سبک دوره مغول است .

شبها بر فراز منارها آتش می افروختند تا مسافران از راه دور اصفهان ر ا ببینند و مسیر خود را گم نکنند.

مناره چهل دختران در قسمت شمال جویباره واقع شده و از نظر قدمت دومین مناره تاریخی در ایران شناخته شده است . ارتفاع این مناره حدود 29 متر است و تاریخ ساخت آن 501 هجری قمری  است و نام دیگر آن منار گارلنگ می باشد که با تزیینات آجری و کتیبه‌هایی به خط کوفی و نسخ قدیمی آراسته شده است . بانی ساخت آن ابوالفتح نهوجی می باشد.

دو تا از 3 کتیبه این مناره به خط کوفی و دیگری به خط نسخ می‌باشد . در بالای مناره پنجره ای با دهانه مستطیل شکل رو به قبله ساخته شده که محلی برای گفتن اذان بوده است.

منار باقوشخانه از بناهای قرن هشتم هجری با 38 متر ارتفاع  است که در قسمت شمال غربی محله جویباره در مجاورت باغ باقوشخانه واقع شده است. تزیین آن به خط بنایی فیروزه ای بر زمینه آجری به طور مارپیچ از تکرار جمله الله اکبر تشکیل شده است.با توجه به تزیینات و نحوه معماری زمان ساخت آنرا مربوط به دوران مغولها می دانند.

دو منار دردشت بر فراز سر در بلندی به ارتفاع حدود 15 متر قرار دارد که با قیمانده مدرسه با شکوهی از دوره پادشاهی محمد آل مظفر می‌باشد.

منارهای دردشت متصل به بنایی برج مانند بنام مقبره سلطان بخت آغا همسر سلطان محمد آل مظفر می باشد که در سال 769 به قتل رسیده است. سنگ قبر سلطان بخت آغا ، سنگ سماق قرمز بسیار نفیسی است که کتیبه آن در سال 753 هجری قمری 15 سال قبل از به قتل رسیدن سطان بخت آغا به دستور خود وی نوشته شده است . این آرامگاه با گنبدی کاشیکاری ، یک بنای تاریخی زیبا و دیدنی است .

مناره ساربان در انتهای شمالی محله جویبار شهر اصفهان واقع شده است. این مناره از سه طبقه بدون پایه ساخته شده و ارتفاع آن حدود 48 متر می باشد و با آجر چینی بر جسته ، آجرهای تراشیده و کاشی معرق به سبک خط کوفی ریحان تزیین شده است . تاریخ ساخت این منار در کتیبه های فعلی آن موجود نیست اما به دلیل شباهت زیاد آن با منار مسجد یمن از نظر تزیینات و همچنین از لحاظ معماری و نحوه نگارش کتیبه ها سال ساخت منار بین 525 تا 550 هجری قمری می‌باشد . این منار کمی به سمت غرب تمایل پیدا کرده است .

منار مسجد علی جالب ترین و عظیم‌ترین منار موجود در اصفهان می باشد که با فاصله‌ی کمی از مسجد جامع عتیق در کنار مسجد علی قرار دارد .

این منار عظیم از بناهای باشکوه دوره سلجوقی در قرن ششم هجری قمری است . ارتفاع این منار حدود 5/51 متر می باشد و 164 پله دارد . ارتفاع منارچه بر فراز منار 75/7 متر می باشد .

منار مسجد علی دارای 5 کتیبه می باشدکه 3 کتیبه اول از پایین به بالا به خط کوفی با کاشی فیروزه ای بر زمینه آجری با کلمات و عبارات مذهبی تزیین شده است .کتیبه چهارم به خط بنائی گچی بر زمینه شطرنجی در مربعهای بزرگ با شعار مذهبی و زیبا یی آرا سته شده است . کتیبه پنجم به خط بنائی آجری برجسته بر زمینه گچی که هم سطح با بام مسجد علی می‌با شد آیه ای از سوره آل عمران آمده است.

مناره دارالضیافه:اصفهان_خیابان کمال

منار چهل دختران:اصفهان_خیابان کمال

منار باقوشخانه:اصفهان_میدان طوقچی ، خیابان زینبیه جنوبی

منار دردشت:اصفهان_خیابان عبدرلرزاق

منار ساربان:اصفهان_خیابان کمال

منار مسجد علی:اصفهان_میدان قیام ( سبزه میدان ) ابتدای کوچه مشیر