تالاب مهارلو (دریاچه مهارلو) در حدود 18 کیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز واقع شده است.دریاچه مهارلو به‌ عنوان دریاچه صورتی نیز شناخته می‌شود و دلیل صورتی و قرمز بودن آن, رشد نوعی جلبک به نام دونالیلا سالینا است که با افزایش دما و غلظت نمک، نوعی ماده بتاکارتن ایجاد کرده و موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود.( بتاکارتن خطر اکولوژیک و زیست‌بوم برای این دریاچه ندارد).

دریاچه مهارلو با مساحت 24 هزار هکتار در ارتفاع 1560 متری از سطح دریا قرار دارد. طول دریاچه 31 کیلومتر و حداکثر پهنای آن 11 کیلومتر است. عمق متوسط دریاچه 50 سانتی‌متر و عمیق‌ترین نقطه آن در زمان پر آبی 3 متر است.

آب دریاچه از نوع کلرید سدیم منیزیم و سولفات سدیم است و در فصل‌های خشک سال، یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران محسوب می‌شود.

مهارلو دریاچه‌ای فصلی است که در فصل تابستان، بخش عمده آن خشک و دوباره با بارش باران در فصل پاییز و زمستان آبگیری می‌شود.

دریاچه مهارلو با نام‌های متعددی چون مهلو، مهلویه و ماهلویه نیز شناخته می‌شود و در گذشته جنکال یا دریاچه نمک نیز نامیده می‌شد.

این دریاچه بخشی از منطقه شکار ممنوع مهارلو در شیراز محسوب می‌شود و پناهگاه و زیستگاه پرندگان مهاجری مانند فلامینگوها است.

علاوه بر فلامینگوها پرندگانی چون آنقوت، تنجه، انواع کاکایی، انواع پرندگان کنار آبزی مانند گیلانشاه بزرگ، سلیم کوچک، انواع آبچلیک‌ها، حواصیل، اردک سرسبز و مرغابی در این تالاب زندگی می‌کنند. در اطراف دریاچه همچنین گونه‌های متنوعی از جانوران همچون شغال، گربه وحشی، کفتار و روباه نیز مشاهده می‌شوند.

دریاچه مهارلو گنجی طبیعی و خدادادی است که از نظر تجاری و صنعتی از اهمیت بالایی برخودار است. این دریاچه از مهم‌ترین منابع تامین کننده نمک خوراکی و صنعتی استان فارس است. همچنین به دلیل وجود جلبک دونالیلا سالینا در صنعت غذایی، تولید دارو و لوازم آرایشی به‌ عنوان رنگ‌دانه قابل استفاده است.

فارس، جنوب شرقی شیراز، حدود 20 کیلومتری جاده شیراز به فسا، نزدیک روستای مهارلو