ارگ تبریز (ارگ علیشاه) قدمتی 700 ساله دارد. این سازه یکی از بلندترین و قدیمی‌ترین دیوارهای تاریخی کشور است.
ساخت این بنا در سال 716 هجری قمری به دستور تاج‌الدین علیشاه گیلانی آغاز و در سال 724 به اتمام رسید. سبک معماری این بنا با توجه به نظرات استاد پیرنیا به شیوه آذری بوده و معمار آن استاد فلکی تبریزی یاد شده است.
شیوه آذری، سبکی در معماری ایرانی پس از اسلام است.این شیوه، سبک مغول یا ایرانی مغول نیز نامیده می‌شود که در دوره‌ی حکومت ایلخانان بر ایران, رواج یافت.
ارگ علیشاه مانند سایر آثار تاریخی از زلزله قرن دهم شهر تبریز در امان نمانده و بخش اعظم مجموعه در این پدیده فروریخته است. با این حال بخشی از دیوارهای بلند این مجموعه بر جای مانده,گرچه شکستگی بزرگی در بدنه ارگ پدیدار شده است.
بقایای موجود بنا به‌صورت سه دیوار بلند است که به شكل ایوان دیده می‌شود. قسمت مسقف, مسجد بوده و در حقیقت تشکیل‌دهنده‌ی ایوان طاق‌پوش و طاق استوانه‌ای عظیمی است. این بخش، شبستان و عنصر اصلی مسجد علیشاه به‌شمار می‌رفته است. عرض این بنای به جا مانده 30 متر و ارتفاع آن 26 متر است.عرض هر یک از این دیوارها نیز 10 متر می باشد.
در حفاری‌های انجام گرفته این نکته مشخص شده است که 7 متر از دیوارها زیر خاک قرار دارد.
ارگ علیشاه در مرکز شهر تبریز، در ضلع جنوبی تقاطع خیابان امام خمینی و فردوسی و در نزدیکی محدوده میدان ساعت قرار دارد.
